Podejrzewam depresję…

Do tej pory próbowałem radzić sobie ze swoimi problemami sam nie bardzo zdając sobie sprawę z tego jak poważny jest mój stan. Ostatnio jednak zaczyna mnie to przerastać. Zastanawiam się czy nie mam depresji klinicznej, co wymagałoby zastosowania leczenia farmakologicznego. Mam problemy ze snem. Muszę się zmuszać do jedzenia jak i do wszelkiego rodzaju wysiłku. Unikam kontaktu z ludźmi. Jestem sfrustrowany. Brakuje mi motywacji. Stan ten utrzymuje się od kilku lat. Z natury jestem osobą zamkniętą, dlatego nie chciałbym nikogo wtajemniczać w swoje problemy. Jest to dla mnie kłopotliwe. Czy leki antydepresyjne to takie zło ostateczne czy może normalna część terapii? Nie jestem do nich przekonany a z drugiej strony coraz bardziej wątpię w to, abym mógł się podnieść o własnych siłach. Czy możliwa jest konsultacja i dobranie odpowiednich leków bez konieczności zagłębiania się w moje problemy?

Terapię farmokologiczną dobiera lekarz psychiatra w oparciu o zgłaszane objawy pacjenta. W trakcie konsultacji lekarz zbiera wywiad, który jest niezbędny do prawidłowego rozpoznania i dobrania leków. Nie jest to proces głębokiego zagłębiania się w problemy psychiczne pacjenta jaki ma miejsce w psychoterapii.

Opisane przez Pana objawy mogą wskazywać na depresję i podanie leków jest jednym ze sposobów leczenie jej objawów, do którego Pana bardzo zachęcam

Pozdrawiam

Wioletta Kujawa-Brzezińska psychoterapeuta